Het schilderen van paaseieren met de kinderen groeide uit tot een hobby.
De hobby liep uit de hand in 2015 toen ik in het blad Landleven mijn beschilderde eieren mocht laten zien.
Vanaf dat moment werd ik echt besmet met het schildersvirus.
Onze friese stabij's heb ik eens in aquarel geschilderd en daar kijk ik nog steeds met veel plezier naar nu ze er niet meer zijn.
Elke keer schiet me dan wel weer een herinnering te binnen. Wat hebben we van ze genoten!
In opdracht schilder ik graag de dieren die liefhebbende baasjes vereeuwigd willen zien.
Dat kan ook in olieverf of acryl op doek en misschien wel wat robuuster op hout.
Zelf geef ik de voorkeur aan aquarel of olieverf op doek want daarin kan ik zijn of haar sprekende ogen en eigen karakter beter naar voren laten komen.
Als mensen hun eigen dier er in herkennen ben ik pas tevreden, dan weet ik dat ik hem of haar echt heb weten te vangen op het witte doek.
Nu ik kleinkinderen heb, dat is natuurlijk het mooiste wat er is! zeg ik als trotse oma en waag ik me ook aan het portret schilderen.
Ooh wat geniet ik van die twee! de openheid, de verwondering in die grote blauwe ogen ik probeer het allemaal vast te leggen. Het stoere loopje van kleinzoon vastgelegd op camera is dan weer een nieuwe uitdaging om te schilderen.
Ik ben nog lang niet uitgeschilderd! Hier zeggen ze (terwijl ik gewoon aan de keukentafel zit te schilderen)
Ze is er even niet! Ze zit in haar schilderwerk.
